ေပါက္ကရ

တစ္ခါ တစ္ေလမွာ လူေတြဟာ ေပါက္တတ္ကရေတြေတြးတတ္ ၾကပါတယ္ ။ အားအားယားယား အလုပ္ မရွိေတြးေနၾကတာပါ ။ အဲဒီလို ေပါက္တတ္ကရေတြေတြးေနလို႔လဲ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္လာ တာေပါ့ ။ ေခြးေတြ ၊ ၀က္ေတြက ဆာလာရင္ စားစရာကို လိုက္ရွာ၊ အနံ႔ခံၿပီး ရွာစားၾကပါတယ္ ။ လူေတြကေတာ့ ဆာလာရင္ လိုက္ၿပီး အနံ႔မခံပါဘူး ၊ ရွာေတာ့ရွာပါတယ္ ။ ဥပမာ ။ ဒီေန႔ဘယ္အိမ္မွာ အလွဴလုပ္သလဲ? ။ ဒါမွမဟုတ္ ခ်က္စား ၊ ဆိုင္မွာ၀ယ္စားၾကပါတယ္ ။ အဲဒီအထိေအးေဆးပါ ။ အဲ….ဗိုက္၀ လာေတာ့ စေတြးပါတယ္ ။ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာပါ ။လူေတြဟာ ဗိုက္၀လာရင္ ျပႆနာ ရွာ တတ္ပါတယ္ ။ အာဒံ နဲ႔ ဧ၀ ကိုပဲၾကည့္ေလ ပန္းသီး မစားခင္တုန္းက ဘာျဖစ္လို႔လဲ ။ ေအးေဆးပဲေလ ။ အဲ ဗိုက္လည္းတင္းလာေရာ ၊ ဇရက္မင္း စည္းစိမ္ကြ ဆိုၿပီး နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး စေတြးေတာ့တာပါပဲ


ဒီေန႔ ဟင္းခ်က္ရတာ ပင္းပန္းလိုက္တာ ၊ ထမင္းဆုိုင္က ဟင္းၾကီးကလည္း ဆားေပါ့လိုက္တာ ဘာညာ ေပါ့ ။ မိန္းမရွိရင္ေကာင္းမွာပဲ … အဲ ျပႆနာက အဲလို။ တစ္ခုရၿပီးရင္ မေက်နပ္ပဲ ဆက္..ဆက္..ၿပီး ေတြးသြားၾကတာေလ ။ တျခားဘယ္ သတၱ၀ါကမွ အဲေလာက္မေတြးပါဘူး ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ မာနႀကီး ေနၾကတာေပါ့ ။ အဲလို လိုရာကိုဆြဲေတြးၿပီး ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ပါတပ္လိုက္ေသးတယ္ 'အခ်စ္' တဲ့။ ေတာ္ ေတာ္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးတဲ့လူေတြဗ်ာ ။ အေဟးေဟး က်ဳပ္လဲလူပါပဲ ။ အဲလို အစဆြဲထုတ္ရာ ကို လိုက္သြားၾကရင္းနဲ႔ ' ရွင္က က်မ ကိုခ်စ္လို႔လား' ' ခ်စ္ပါတယ္' ဆိုၿပီး အုန္းျခစ္ႀကီး ကိုင္ျပလို႔လဲမရ ။ 'က်မကို ခ်စ္ရင္ အကၤ်ီ၀ယ္ေပး ' ဆိုေတာ့ ' ငါလည္း ဒါပဲ၀တ္တာ' ဆိုၿပီး စြပ္က်ယ္၀ယ္ေပးလို႔ ကလဲ မျဖစ္ ။အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ေပါက္တတ္ကရေတြ မေတြးပါနဲ႔လို႔ ။


အဲဒီလို အစဆြဲထုတ္ၿပီး ေပါက္တတ္ကရေတြေတြးေတာ့ …ကဲ ။ ဥပမာ နယူတန္ ဆိုတဲ့သိပ္ပံ ပညာ ရွင္ကိုပဲၾကည့္ ။ ပန္းသီးတစ္လံုးျပဳတ္က်လာတာကို သူကဗိုက္၀ေနေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ေတြးပါေလ ေရာ ။ ဆာေနတဲ့လူသာဆို စားလိုက္မွာေပါ့ ။ ေနာက္ၿပီး အမွန္ဆိုသူေတြးသင့္တာက ဒီေန႔ပန္းသီး ေပါက္ေစ်း ဘယ္ေလာက္လဲ ။ ဒီပန္းသီးေတြခူးၿပီး ေစ်းမွာသာ ခ်ေရာင္းလိုက္ရ ၊ အရင္းမစိုက္ပဲ အျမတ္ႀကီးပါပဲလား ဘာညာေပါ့ ။ ဒါမွမဟုတ္ ငါဒီအပင္ေအာက္လာထိုင္တာကို အပင္ေစာင့္ရုကၡစိုး ကမႀကိဳက္လို႔လား ။ အရွင္ရုကၡစိုးနတ္မင္းႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ့္သားေလးကိုေဗြမယူပါနဲ႔ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမကိုပဲ အတည္ယူပါ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေနာက္စေမာေလး ေတြ႔ေနပါၿပီ ..ဘာညာေပါ့…။


ဒါမွမဟုတ္ ပန္းသီး ဆိုေတာ့ ၾကာသပေတး၊ေသာၾကာ ၅၆ က်လာတာက တနလၤာဆိုေတာ့ ၂ အဲဒီေတာ့ ၅၆၂ ဆုိၿပီး နီးရာဒိုင္ဆီေျပး ရွိသမွ်ေလးေအာၿပီး ရင္ခုန္ေနေပါ့ ။ ေပါက္ရင္ေတာ့ စည္ဘီယာ ဆိုင္ထိုင္မယ္ ၊ ပန္းကံုးစြပ္မယ္ ၊ ႏိုက္ကလပ္တက္မယ္ ၊ 501 ၀ယ္၀တ္မယ္၊ Dr.Martin ၀ယ္စီးမယ္ ေပါ့ ။ အခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကမာၻႀကီးနဲ႔ ပန္းသီးပင္က အၿပိဳင္လြန္ဆြဲရင္း ကမာၻႀကီးကပဲ အတြင္း အားေကာင္းလို႔ ႏိုင္သြားသလိုလို။ ၿပီးေတာ့ သူကေတြးရံုတင္မက ေလွ်ာက္ေျပာသြားေတာ့ အခုေနာက္ လူေတြ ကဒုကၡေရာက္ရတာေပါ့ ။"ဖိ" ၿပီး "စစ္"တဲ့ အဲဒီ "ဖိစစ္" ဆိုတာႀကီး မွာနယူတန္ ရဲ႔ 'ဖက္ေလာ' 'စခန္းေလာ' ' သတ္ေလာ' ေတြသင္ၿပီဆို ေက်ာင္းသားေတြက သူ႔ကိုႀကိတ္ၿပီး စိတ္ဆိုးေနၾကတာ သူကေတာ့ မသိပါဘူး ။ 'ပန္းသီးတစ္လံုး အရင္းသံုး၍ ဂရာေဗေတရွင္နယ္ဖို႔စ္ ၾကပါစို႔ 'ဆိုၿပီးေတာင္ ေအာ္ခ်င္ေအာ္ေနမွာ ။


ေနာက္ရွိပါေသးတယ္ အက္ဒီဆင္ ဆိုတဲ့လူ ၊ သူ႔ဟာသူ ဘာဆင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ ။ သူကမီးလံုးေတြ မီး ေခ်ာင္းေတြ ေတြးၿပီးတီထြင္ခဲ့တာ ၊ နယူတန္ ေလာက္ေတာ့ မဆိုးဘူးေပါ့ ။ ေဘာလံုးပြဲေလးဘာေလး ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေက်းဇူးအတင္သား ။ ဒါေပမယ့္ ဗ်ာ ညကိုးနာရီ ခ်ိန္းထားတဲ့ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ကိုေမးၾကည့္ အက္ဒီဆင္ ရဲ႔မီးသီးလိုလား ?လို႔ ေကာင္မေလးကေျပာမွာေပါ့ "ခုေန အနားမွာရွိရင္ ပါးဆြဲ
ရိုက္ပစ္မွာ" လို႔ ။ အဲဒီလိုဗ် ။ အၿမဲ မေကာင္းဘူး ။ ေယာကၡမႀကီး ကိုရီးယား ကားၾကည့္ေနတုန္း အက္ဒီဆင္ မလိုပါဘူးဗ်ာ ။ အလုပ္ကည ၈နာရီျပန္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ၊ ကားမွတ္တိုင္ကေန အိမ္ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရဦးမွာ၊ က်န္းမာေရကလဲေပၚလာၿပီ ။ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း အားနာ ရွက္ကလည္းရွက္ ၊ အင္ဒီဆင္ ႀကီးကလည္းရွိေနေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ကြတတ ႀကီးနဲ႔ပဲ အိမ္ကို မအီမလည္ႀကီးျပန္ခဲ့ ရပါေလေရာ ။ ခင္ဗ်ားဆိုရင္ေကာ အဲဒီလူေနရာမွာ အဲဒီ အက္ဒီဆင္ဆိုတဲ့လူႀကီးကို ေက်းဇူးတင္မွာလား ? ။ကဲ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ၊ ေပါက္ကရေတြ မေတြးပါနဲ႔လို႔